قسمت چهارم
دایم الوضو بودن
یکی از مطالب مهمه در سیر انسانی دایم الوضو بودن و دوام بر طهارت است . در ادامه دستوری از جناب حضرت شیخ نقل می گردد که اشاره به همین مطلب دارد .
و مما لابد منه الجلوس علی طهاره دائما و متی احدثت توضأت و متی توضأت صل رکعتین إلا أن تکون فی وقت کراهه نهیت عن ایقاع الصلاه فیه و هی ثلاثه اوقات :
ـ طلوع الشمس الی وقت استوائها الا یوم الجمعه
ـ بعد العصر الی غروبها
ـ و عند الزوال
ترجمه :
از جمله اموری که سالک باید حتما رعایت نماید بودن دایمی بر طهارت است بطوری که هر گاه طهارت او از بین رفت وضو بگیرد و بعد از هر وضویی دو رکعت نماز بخواند مگر اینکه در اوقاتی باشد که خواندن نماز مستحبی در آن وقت مکروه باشد .
اوقاتی که خواندن نماز مستحبی در آن وقت مکرئپوه و مورد نهی است سه وقت می باشد :
1 ـ هنگام طلوع خورشید تا زمان
2 ـ بعد از نماز عصر ( نماز عصری که در وقت مخصوص خود خوانده می شود نه نماز عصری که بلافاصله بعد از نماز ظهر خوانده شود ) تا غروب خورشید
3 ـ هنگام زوال خورشید