در محضر شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

دستورالعمل های سلوکی أوحدالموحدین حضرت محیی الدین بن عربی سلام الله علیه

در محضر شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

دستورالعمل های سلوکی أوحدالموحدین حضرت محیی الدین بن عربی سلام الله علیه

با استعانت از روحانیت حضرت شیخ و روح عرشی حضرتش در این وبلاگ دستورالعمل ها و نصایح و رهنمود هایی از شیخ المشایخ محیی الدین بن عربی که از رسائل نوریه ی حضرتش استخراج گردیده در اختیار طالبین طریق الی الله گذاشته می شود .
بایگانی
پیوندهای روزانه

برزخ البرازخ معلم توحید حضرت شیخ اکبر

سیدی محیی الذین بن عربی

سلام الله علیه

می فرمایند :


« علیک بالریاضه . . . فإن الانسان إذا تقدم فتحه قبل ریاضته فلن یجی ء منه رجل أبدا إلا فی حکم النادر »


ترجمه :

« بر تو باد به ریاضت

اگر برای انسان قبل از ریاضت فتح باب حاصل شود ، چنین شخصی ابدا کامل نمیگردد و به کمال رسیدن چنین شخصی نادر است » .


۳ نظر موافقین ۶ مخالفین ۰ ۱۱ بهمن ۹۳ ، ۱۱:۱۹
فانی باقی

أوحد الموحدین شیخ اکبر

سیدی محیی الدین بن عربی

در رساله ی انوار می فرمایند :


« فاعلم وفقنا الله و ایاک إذا اردت الدخول إلی حضره الحق و الأخذ منه بترک الوسایط و الأنس به أنه لا یصح لک ذلک و فی قلبک ربانیه لغیره .

فإنک لمن حکم علیک سلطانه .

هذا لا شک فیه  ».


ترجمه :

بدان ( که خداوند ما و تو را موفق بدارد ) هنگامی که اراده نمودی که داخل بر درگاه الهی گردی و بدون واسطه از او اخد نمایی و با او مانوس گردی ، این مطلب برای تو بصورت صحیح و کامل تا زمانی که در قلبت برای غیر خدا ربانیت قایل باشی حاصل نمی گردد .

همانا تو برای کسی و بسوی کسی و رهین کسی هستی که سلطنت او در قلب تو حاکم است .

و این مطلبی است که در آن جای شکی وجود ندارد .

۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۱ بهمن ۹۳ ، ۱۰:۵۸
فانی باقی

حضرت شیخ امام عالم کامل محقق شرف الاسلام و لسان الحقایق قدوه الاکابر و محل الأوامر

سیدی  محیی الدین بن عربی

روحی فداه

در رساله ی شریف « الأنوار » که متضمن دستورات سلوکیه است می فرمایند :


« . . . فأول ما یجب علیک طلب العلم الذی به تقیم طهارتک و صلاتک و صیامک و تقواک و ما یفرض علیک طلبه خاصه لا تزید علی ذلک أول باب السلوک .

ثم العمل به .

ثم الورع ثم الزهد ثم التوکل » .


ترجمه :


اولین چیزی که بر سالک الی الله واجب است یاد گیری آنچیزی است که به واسطه ی آن طهارت و نماز و روزه و تقوای تو  و آنچه که بر تو واجب است با آن علم محقق شود . همین مقدار از علم واجب است و نه زیاده برآن و این اولین باب سلوک است .

سپس عمل به این علم واجب است و بعد از آن ورع و بعد از آن زهد و سپس توکل .

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۱ بهمن ۹۳ ، ۱۰:۳۲
فانی باقی


اشعار زیر را که از جناب مولوی است به محضر حضرت برزخ البرازخ شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی با توجه کامل تقدیم می داریم :

البته مقصود این نیست ک این اشعار را جناب حضرت مولانا خطاب به حضرت شیخ سروده اند بلکه راقم  این سطور این اشعار را مطابق حال خود به محضر جناب حضرت شیخ تقدیم میدارد 


خوش خرامان می روی ای جان جان بی من مرو

ای حیات دوستان در بوستان بی من مرو

این جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است

این جهان بی من مباش و آن جهان بی من مرو

شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید

من شبم تو ماه من بر آسمان بی من مرو

خار ایمن گشت ز آتش در پناه لطف گل

تو گلی من خار تو در گلستان بی من مرو

در خم چوگانت می تازم چو چشمت با من است

همچنین در من نگر بی من مران بی من مرو

وای آن کس کو در این ره بی نشان تو رود

چو نشان من تویی ای بی نشان بی من مرو

وای آن کو اندر این ره می رود بی دانشی

دانش راهم تویی ای راه دان بی من مرو

دیگرانت عشق می خوانند و من سلطان عشق

ای تو بالاتر ز وهم این و آن بی من مرو



۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۴ آبان ۹۳ ، ۱۶:۰۵
فانی باقی

جناب حضرت شیخ اکبر در رساله ی شریف الوصیه که غیر از رساله ی الوصایا است مطلبی عرشی در مورد مراقبه ی در هنگام زوال نعمت و یا بخشش نعمت به انسان بیان فرموده اند :


علیک بمراقبه الله فیما أخذ منک و فیما أعطاک فإنه ما أخذ منک إلا لتصبر فیحبک فإنه یحب الصابرین و إذا أحبک عاملک معامله المحب مع محبوبه و ما من شی ء یزول عنک إلا و له عوض سوی الله :

لکل شی ء إذا فارقته عوض                  و لیس لله إن فارقت من عوض

و کذلک إذا أعطاک فإن من جمله ما أعطاک الصبر علی ما أخذه منک فأعطاک الشکر و هو یحب الشاکرین .

ترجمه :

بر تو باد به مراقبه و توجه به حق در مورد چیزهایی که خداوند از تو می گیرد و یا چیزهایی که به تو عطا می فرماید . خداوند چیزی را از تو می گیرد تا تو صبر نمایی و در نتیجه او تو را دوست بدارد چرا که خداوند صابرین را دوست می دارد « إن الله یحب الصابرین » .

و زمانی که خداوند تو را دوست بدارد با تو مثل محب با محبوبش رفتار می نماید .

سپس حضرت شیخ می فرمایند :

هیچ چیزی را از دست نمی دهی مگر اینکه در مقابل از دست دادن آن چیز دیگری و عوضی را به دست می آوری مگر خدا را که اگر او را از دست دهی چیزی نیست که عوض آن باشد .

سپس شعری رابیان میفرمایند که ترجمه ی آن چنین است :

هر چیزی که از دست می دهی و تو را ترک می نماید عوضی در مقابل آن به دست می آوری . و برای خدا زمانی که تو را ترک نماید جایگزینی نیست .

وهمچنین در مورد چیزهایی هم که خدا به تو عطا می فرماید باید مراقبه داشته باشی .

از جمله  یچیزهایی که خداوند به تو عطا فرموده است صبر بر چیزهایی است که از تو گرفته است چرا که در مقابل گرفتن آن چیز به تو شکر عطا فرموده و او شاکرین را دوست دارد « إن الله یحب الشاکرین ». 

توضیحی از نویسنده :

در حقیقت هنگامی که خداوند نعمتی و چیزی را از انسان می گیرد برای فراهم نمودن زمینه ی دوستی با توست . و واضح است که اگر انسان با این دید که نعمت هایی که از دست داده بنگرد چقدر در روحیه ی او تاثیر گدار است و حتی شاکر خداوند هم می شود چون نعمتی که از دست داده در مقابل چیزی که بدست می آورد که همانا دوستی با حق متعال است چیزی محسوب نمی شود .

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۴ آبان ۹۳ ، ۱۲:۵۸
فانی باقی

دستورالعمل

صدقه دادن

وصیه :

وعلیک یا أخی بالصدقه فإنها تطفی غضب الرب و لها ظل یوم القیامه یقی من حر الشمس فی ذلک الموقف و إن الرجل یکون یوم القیامه فی ظل صدقته حتی یقضی فیه بین الناس .


ترجمه :

بر تو باد ای برادرم به صدقه دادن . به درستی که صدقه دادن غضب خداوند را خاموش می کند و بصورت سایه ای در روز قیامت ظاهر شده و از حرارت خورشید آن موقف تو را حفظ می نماید .

کسی که صدقه دهد  در روز قیامت در زیر سایه ی صدقه ی خویش است تا زمانی که بین مردم حکم شود

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۲ آبان ۹۳ ، ۱۳:۵۲
فانی باقی

بر حذر باش از اینکه . . .


إیاک و الإصرار و هو الإقامه علی الذنب بل تب إلی الله فی کل حال و علی إثر کل ذنب .

ترجمه :

بر حذر باش و به شدت از اصرار بر گناه پرهیز نما . منظور از اصرار بر گناه ادامه دادن آن و اقامت کردن بر روی گناه است . در هر حالی و به دنبال هر گناهی توبه و بازگشت بسوی خدای نمای .


۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۲ آبان ۹۳ ، ۱۳:۳۷
فانی باقی

از وصایا و توصیه های جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی روزه گرفتن در روز عاشورا و انجام کارهای خیر در دهه اول محرم می باشد . ایشان می فرمایند :


وصیه :

علیک بصیام یوم عرفه و یوم عاشورا و ثابر علی عمل الخیر فی عشر ذی الحجه و فی عشر المحرم .


ترجمه :

بر تو باد به روزه گرفتن در روز عرفه و همچنین در روز عاشورا .

و بر عمل خیر در دهه ماه ذی الحجه و در دهه ی اول ماه محرم استقامت بورز و مبادرت نما .

۱۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۲ آبان ۹۳ ، ۱۰:۵۷
فانی باقی

جناب حضرت شیخ در کتاب شریف وصایا مطلبی مهم راجع به شرایط استجابت دعا می فرمایند :


علیک بمراعاه الأوقات فی الدعا مثل الدعا عند الأذان و عند الحرب و عند إفتتاح الصلاه .

فإن المطلوب من الدعاء إنما هو الإجابه فیما وقع السوال فیه من الله . أسباب القبول کثیره و تنحصر فی الزمان و المکان و الحال و نفس الکلمه التی تذکر الله بها من الذکر حین تدعو فی مسأله فإنه إذا إقترن واحد من هذه الأربعه بالدعا أجیب الدعا و أقوی هذه الأربعه الإسم ثم الحال .


ترجمه :

بر تو باد به رعایت کردن اوقات دعا مثل هنگام اذان ( اول وقت نماز ) و هنگام جنگ و هنگامی که می خواهی نماز را شروع نمایی ( حتی اگر در اول وقت نباشد ) .

مقصود از دعا به اجابت رسیدن آنچیزی است که در دعا از خداوند خواسته ایم . اسباب قبول دعا زیاد است که آنها منحصر در امور زیر می باشند :

1 ـ زمان دعا کردن ( مثل زمان هایی که در بالا یاد شد )

2 ـ مکانی که در آن دعا می شود .

3 ـ حال شخص در هنگام  دعا کردن .

4 ـ کلماتی که با آنها خداوند را می خواند .

بدرستیکه زمانی که یکی از این امور چهارگانه همراه دعا باشد دعا مستجاب می گردد .

مهم ترین این امور اسمی از اسماء خداوند است که در هنگام دعا با آن اسم خداوند را صدا می زنی ( مورد چهارم ) و بعد از آن حال شخص دعا کننده از اهمیت بیشتری برخوردار است .


توضیحی مهم از راقم :

حال شخص در هنگام دعا کردن دخلی عظیم در استجابت دعا دارد . مثلا هر چه با حضور قلب بیشتر و با دل شکستگی و خضوع و توجه بیشتر باشد به اجابت نزدیک تر است . یکی از بهترین حالات در هنگام دعا حال انقطاع الی الله است . یعنی شخص سایل از همه چیز و همه کس منقطع شده باشد و تنها دلش و امیدش به حق سبحانه و تعالی باشد و حقیقتا او را موثر حقیقی در نظام وجود ببیند .

مقصود از مطلب چهارم که حضرت شیخ بزرگوار ما آن را بعنوان  مهم ترین شرط در استجابت دعا ذکر فرموده اند همان کلمات و اذکار و اسمی است که با آنها به خداوند روی آورده و توسل می نماید .

اسمی که با آن خداوند را می خوانیم دخلی عظیم در استجابت دعا دارد که از توضیح علمی آن در این مکان معذوریم .

باید اسمی ار اسماء الله را که برای دعا و توسل به حقیقتش انتخاب می نماییم متناسب با خواسته ی ما باشد مثلا اگر خواسته ی ما بخشش و عفو گناهان  با  اسم متناسب با آن را که غفور و رحیم و عفو و . . . هست را باید انتخاب نماییم نه اسم منتقم و قهار را .

باید بگوییم یا ارحم الراحمین نه یا اشد المعاقبین

چرا که خواندن هر اسمی در واقع ارتباط با حقیقت آن و اتصال وجودی با آن و کمک گرفتن و در خواست تاثیر از حقیقت آن است و هر اسمی بر اساس مقتضای وجودی خویش کار خاصی را انجام می دهد .

در عرف هم همینگونه است وقتی خواسته ایی از کسی داریم الفاط متناسب را انتخاب کرده و با آنها روی به شخص می آوریم تا احساسات شخص تهییج شود و آماده ی برای اجابت خواسته مان گردد .

نکته مهم :

برای اینکه بدانیم برای چه خواسته ای چه اسمی را باید بخوانیم یکی از روش های آن بررسی آیاتی است که در آن ها انبیاء خواسته های خود را از خداوند خواسته اند . مثلا فرمود یا خیرالوارثین برا ی طلب فرزند .

همچنین بررسی ادعیه وارده از حضرات معصومین سلام الله علیهم اجمعین

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۱ آبان ۹۳ ، ۲۳:۱۷
فانی باقی

دستورالعمل : اذان گفتن موقع نماز

جناب حضرت شیخ روحی لتراب مضجعه الفداء در کتاب شریف وصایا سفارش به اذان و اقامه می فرمایند :


وصیه :

علیک بالأذان لکل صلاه أو تقول ما یقول الموذن إذا أذن . و اذا اذنت فارفع صوتک فإن الموذن یشهد له یوم القیامه مدی صوته من رطب و یابس .

و لو علم الإنسان ما فی الأذان ما ترکه .

و أذنت یوما فکلما ذکرته کلمه من الاذان کشف الله عن بصری فرأیت ما لها مد البصر من الخیر . فعاینت خیرا عظیما  لو رآه الناس العقلاء لذهلوا کل کلمه . و قیل لی هذا الذی رأیت ثواب الأذان .


ترجمه :

بر تو باد به اذان گفتن برای هر نماری و یا اینکه (اگر شخصی در حال اذان گفتن است ) آنچه که موذن می گوید را تکرار نما .

و اذان را با صدای بلند بگو چرا که در روز قیامت هر تر و خشکی که صدای موذن در هنگام اذان گفتن به آنها می رسیده  به نفع  او شهادت می دهند .

اگر مردم می دانستند که در اذان گفتن چه چیزهایی وجود دارد آن را ترک نمی کردند .

سپس حضرت شیخ که جانم بفدایش باد واقعه ای ( مکاشفه ای ) را از خود نقل می فرمایند :

روزی در هنگام اذان گفتن در هنگام  به ازای هر حرفی ار اذان پرذه ای ار مقابل چشمانم برداشته می شد و خیرات و برکات آن کلمه را میدیدم که تا جایی که چشم کار می کند بود . پس خیر عظیمی را دیدم که اگرعقلای ار مردم می دیدند غافل میگشتند و هر سخنی را از یاد می بردند . در آن هنگام به من گفته شد : این چیزی که دیدی ثواب اذان است .



۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۱ آبان ۹۳ ، ۱۸:۵۰
فانی باقی