وصیه :
وعلیک یا أخی بالصدقه فإنها تطفی غضب الرب و لها ظل یوم القیامه یقی من حر الشمس فی ذلک الموقف و إن الرجل یکون یوم القیامه فی ظل صدقته حتی یقضی فیه بین الناس .
ترجمه :
بر تو باد ای برادرم به صدقه دادن . به درستی که صدقه دادن غضب خداوند را خاموش می کند و بصورت سایه ای در روز قیامت ظاهر شده و از حرارت خورشید آن موقف تو را حفظ می نماید .
کسی که صدقه دهد در روز قیامت در زیر سایه ی صدقه ی خویش است تا زمانی که بین مردم حکم شود
از وصایا و توصیه های جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی روزه گرفتن در روز عاشورا و انجام کارهای خیر در دهه اول محرم می باشد . ایشان می فرمایند :
وصیه :
علیک بصیام یوم عرفه و یوم عاشورا و ثابر علی عمل الخیر فی عشر ذی الحجه و فی عشر المحرم .
ترجمه :
بر تو باد به روزه گرفتن در روز عرفه و همچنین در روز عاشورا .
و بر عمل خیر در دهه ماه ذی الحجه و در دهه ی اول ماه محرم استقامت بورز و مبادرت نما .
جناب حضرت شیخ روحی لتراب مضجعه الفداء در کتاب شریف وصایا سفارش به اذان و اقامه می فرمایند :
وصیه :
علیک بالأذان لکل صلاه أو تقول ما یقول الموذن إذا أذن . و اذا اذنت فارفع صوتک فإن الموذن یشهد له یوم القیامه مدی صوته من رطب و یابس .
و لو علم الإنسان ما فی الأذان ما ترکه .
و أذنت یوما فکلما ذکرته کلمه من الاذان کشف الله عن بصری فرأیت ما لها مد البصر من الخیر . فعاینت خیرا عظیما لو رآه الناس العقلاء لذهلوا کل کلمه . و قیل لی هذا الذی رأیت ثواب الأذان .
ترجمه :
بر تو باد به اذان گفتن برای هر نماری و یا اینکه (اگر شخصی در حال اذان گفتن است ) آنچه که موذن می گوید را تکرار نما .
و اذان را با صدای بلند بگو چرا که در روز قیامت هر تر و خشکی که صدای موذن در هنگام اذان گفتن به آنها می رسیده به نفع او شهادت می دهند .
اگر مردم می دانستند که در اذان گفتن چه چیزهایی وجود دارد آن را ترک نمی کردند .
سپس حضرت شیخ که جانم بفدایش باد واقعه ای ( مکاشفه ای ) را از خود نقل می فرمایند :
روزی در هنگام اذان گفتن در هنگام به ازای هر حرفی ار اذان پرذه ای ار مقابل چشمانم برداشته می شد و خیرات و برکات آن کلمه را میدیدم که تا جایی که چشم کار می کند بود . پس خیر عظیمی را دیدم که اگرعقلای ار مردم می دیدند غافل میگشتند و هر سخنی را از یاد می بردند . در آن هنگام به من گفته شد : این چیزی که دیدی ثواب اذان است .
